این دسته از مواد، با واکنش با رادیکالهای آزاد تشکیل شده در پلیمرها، از سرعت تخریب ساختار مولکولی آنها می کاهند. ترکیبات تولید شده با رادیکالهای آزاد بازیابی (regenerate) می شود، گرچه بالاخره این فرایند بازیابی پایان خواهد یافت. این نوع از پایدار کننده ها به خصوص عملکرد خوبی در مقابل رادیکالهای آزاد شده ناشی از تخریب پلیمر توسط اشعه ماوراء بنفش (UV) دارند. به طور معمول این مواد به طور ترکیبی با جاذب های ماوراء بنفش (UV) که سرعت تولید رادیکال های آزاد شده در اثر UV را کاهش می دهد، استفاده می شوند تا کارایی بهتری داشته باشند. در واقع جاذبهای UV سرعت تولید رادیکالها را کاسته و پایدارکنندههای نوری، تاثیر تخریبی رادیکالهای را که ایجاد شده اند کم می کنند.